биз һәқиқәтән йеқин асманни йултузлар (нури) билән зиннәтлидуқ

түркийә авази радийоси: саффат сүриси, 1 - 29 - айәтләр. наһайити шәпқәтлик вә меһрибан аллаһниң исми билән башлаймән. сәп ـ сәп болуп турған, дүшмәнләргә қарши ат селип турған, (аллаһтин мәдәт тиләп) каламуллаһни тилавәт қилип турған (ғазат қилғучи) қошун билән қәсәмки[1 ـ 3]. силәрниң илаһиңлар шәк ـ шүбһисиз бир илаһтур[4]. (у) асманларниң, земинниң, уларниң арисидики нәрсиләрниң вә мәшриқләрниң пәрвәрдигаридур[5]. биз һәқиқәтән йеқин асманни йултузлар (нури) билән зиннәтлидуқ[6]. аллаһниң итаитидин чиққучи һәр бир шәйтандин уни қоғдидуқ[7]. улар пәриштиләрниң (сөзлиридин һеч нәрсини) аңлийалмайду, улар, қоғлиниши үчүн, һәр тәрәптин, аққучи йултузлар билән етилиду, улар (ахирәттә) даимлиқ азабқа қалиду[8ـ9]. лекин (асман хәвәрлиридин) оғрилиқчә бир нәрсә аңлиған шәйтанни йоруқ йултуз қоғлап (көйдүрүп ташлайду)[10]. улардин (йәни өлгәндин кейин тирилишни инкар қилғучилардин) сорап баққин! уларни йаритиш қийинму? йа бизниң йаратқанлиримиз (йәни асман ـ земин вә уларниң арисидики пәриштиләр вә чоң мәхлуқатлар) ни йаритиш қийинму? биз һәқиқәтән уларни (йәни уларниң әсли болған адәмни) йепишқақ лайдин йараттуқ[11]. (и муһәммәд!) сән уларниң аллаһниң қудритини көрүп туруп, өлгәндин кейин тирилишни инкар қилғанлиқидин бәлки әҗәблинәрсән. улар болса сени мәсхирә қилишиду[12]. уларға (қуран билән) вәз ـ нәсиһәт қилинса (вәз ـ нәсиһәтни) қобул қилмайду[13]. улар бирәр мөҗизини көрсә мәсхирә қилишиду[14]. улар: «бу рошән сеһирдур, биз өлүп топиға вә қуруқ сөңәккә айланғандин кейин растла тириләмдуқ? бизниң бурунқи атилиримизму тириләмду?» дәйду[15ـ17]. ейтқинки, «һәә, силәр хар һалда тирилисиләр»[18]. бир авазни (йәни исрапилниң чалған сурини) аңлаш биләнла (мәһшәргаһқа) һазир болуп (өзлиригә немә қилинидиғанлиқиға) қаришип туриду[19]. улар: «вай исит! бизгә бу қийамәт күнидур» дәйду[20]. бу силәр инкар қилған (һәқ билән батил) айрилидиған күндур[21]. (аллаһ пәриштилиригә ейтиду) зулум қилғучиларни, уларниң (мушрикликтики, куфридики) қайашлирини вә уларниң аллаһни қойуп чоқунған бутлирини (мәһшәргаһқа) топлаңлар, андин уларни дозахниң йолиға башлаңлар[22ـ23]. уларни тохтитип туруңлар, чүнки улар (җими сөзлири вә ишлиридин) соал ـ сорақ қилиниду[24]. (андин) уларға: «немишқа (дунйадики һалитиңларға охшаш) бир ـ бириңларға йардәм қилмайсиләр?» (дейилиду)[25]. бәлки улар бүгүн бойсунғучилардур[26]. улар бир ـ биригә қарап муназирилишиду[27]. әгәшкүчиләр әгәштүргүчиләргә: «силәр (сөзүңларниң растлиқиға) қәсәм ичип бизни имандин тосуйттуңлар» дәйду[28]. (әгәштүргүчиләр әгәшкүчиләргә) ейтиду: «силәр (өз ихтийариңлар билән) мөмин болмидиңлар[29].