капирлар имандин баш тартмақта вә (рәсулуллаһқа) мухалипәтчилик қилмақта

 түркийә авази радийоси: сад сүриси, 1 - 18 - айәтләр. наһайити шәпқәтлик вә меһрибан аллаһниң исми билән башлаймән.

сад. шанлиқ қуран билән қәсәмки, (бу қуран һәқиқәтән мөҗизидур)[1]. бәлки капирлар имандин баш тартмақта вә (рәсулуллаһқа) мухалипәтчилик қилмақта[2]. улардин илгири (куфри түпәйлидин) нурғун үммәтләрни һалак қилдуқ, улар (азабни көргәндә) пәрйад қилди, һалбуки, (бу) қачидиған вақит әмәс[3]. уларға өзлириниң ичидин бир агаһландурғучи (йәни пәйғәмбәр) кәлгәнликигә улар һәйран қелишти, капирлар ейтти: «бу бир йалғанчи сеһиргәрдур[4]. у нурғун илаһларни бир илаһ қилмақчиму? бу һәқиқәтән ғәлитә иш»[5]. уларниң (йәни қурәйшниң) каттилири (сорунлиридин) қозғилип чиқип ейтти: «силәр меңиңлар, мәбудлириңларға ибадәт қилишта чиң туруңлар, бу һәқиқәтән (биздин) ирадә қилинидиған бир иш (йәни муһәммәд силәрни диниңлардин тандуруп, силәргә өзиниң үстүнлүк қазинишини ирадә қилиду)[6]. буни биз башқа бир диндин (йәни насара динидикиләрдин) аңлимидуқ, бу пәқәт ойдурмидур[7]. қуран бизгә назил болмай униңға назил болдиму?» бәлки улар мениң зикрим (йәни қуран) дин шәктидур, бәлки улар техи мениң азабимни тетиғини йоқ[8]. йаки уларда ғалиб, наһайити кәрәмлик пәрвәрдигариңниң рәһмитиниң хәзинилири барму?[9]. йаки улар асманларниң, земинниң вә уларниң арисидики нәрсиләрниң падишаһлиқиға игиму? (әгәр улар игә болса, улар өзлирини асманға елип чиқидиған) шотиларға чиқсун[10]. улар (рәсулуллаһқа қарши) җамаәләрдин уйушқан мәғлуб қилинидиған қошундур[11]. улардин (йәни қурәйш мушриклиридин) илгири нуһ қәвми, ад (қәвми) вә қозуқлар игиси  пирәвн (қәвми) (пәйғәмбәрлирини) инкар қилди[12]. сәмуд қәвми, лут қәвми вә әйкиликләр (йәни шуәйб әләйһиссалам қәвми) му (пәйғәмбәрлирини инкар қилди), әнә шулар (пәйғәмбәрләргә қарши уйушқан) җамаәләр иди[13]. улар (йәни җамаәләр) дин пәйғәмбәрләрни инкар қилмиған бириму йоқ, шуниң үчүн уларға мениң азабим тегишлик болди[14]. булар (йәни мәккә мушриклири) пәқәт бир аваз (йәни биринчи қетимлиқ сур) нила күтиду, у қайтиланмайду[15]. улар (мәсхирә қилиш йоли билән): «пәрвәрдигаримиз! (сән бизгә азабтин вәдә қилған) несивимизни бизгә балдуррақ- қийамәт күнидин илгири бәргин» дейишти[16]. уларниң сөзлиригә сәвр қилғин, (динда) күчлүк бәндимиз давудни әслигин, у һәқиқәтән аллаһқа итаәт қилғучи иди[17]. биз һәқиқәтән тағларни (давудқа) бойсундуруп бәрдуқ, улар давуд билән әтигини ـ ахшими тәсбиһ ейтатти[18].