инсанға бирәр мусибәт йәтсә, бизгә дуа қилип (илтиҗа қилиду)

түркийә авази радийоси: зумәр сүриси, 48 - 56 - айәтләр. уларға уларниң (дунйада) қилған йаман ишлири ашкара болиду, уларниң (дунйадики чағда пәйғәмбәрниң дәвитини) мәсхирә қилғанлиқлириниң җазаси үчүн уларни (қаттиқ) азаб оривалиду[48]. инсанға бирәр мусибәт йәтсә, бизгә дуа қилип (илтиҗа қилиду), андин униңға мәрһәмәт қилип бирәр немитимизни ата қилсақ, у: «бу немәт маңа өз илмимдин (йәни пәзлимдин, әмгикимдин, тиришчанлиқимдин, ризиқ тепишниң йоллирини билгәнликимдин) кәлди» дәйду. (иш у ойлиғандәк әмәс) бәлки у синақтур (йәни немәт ата қилиш билән, уни итаәт қиламду? асийлиқ қиламду? дәп синаймиз). лекин уларниң толиси (буни) билмәйду[49]. мундақ сөзни улардин илгирикиләрму қилған, уларниң еришкән мал ـ мүлүклири уларға әсқатмиди[50]. улар (дунйада) қилған йаманлиқлириниң җазасини тартти. буларниң ичидики зулум қилғанларму қилған йаманлиқлириниң җазасини тартиду, улар азабимиздин қутулалмайду[51]. улар билмәмдуки, аллаһ (синаш йүзисидин) халиған адәмниң ризқини кәң қилиду, (халиған адәмниң ризқини) тар қилиду, шәк ـ шүбһисизки, буниңда иман ейтқан қәвм үчүн нурғун аламәтләр бар[52]. (и муһәммәд! мениң тилимдин) ейтқинки, «(гунаһларни қиливерип) өзлиригә җинайәт қилған бәндилирим! аллаһниң рәһмитидин үмидсизләнмәңлар. аллаһ һәқиқәтән (халиған адәмниң) җими гунаһлирини мәғпирәт қилиду, шүбһисизки, аллаһ наһайити мәғпирәт қилғучидур, наһайити меһрибандур[53]. силәргә азаб келип, йардәмгә еришәлмигиниңлардин бурун пәрвәрдигариңлар тәрәпкә қайтиңлар вә униңға итаәт қилиңлар[54]. силәр туймиған һаләттә силәргә азабниң уштумтут келишидин илгири силәргә назил қилинған әң гүзәл қуранға әгишиңлар»[55]. һәрқандақ адәм: «аллаһниң таитидә кәткүзүп қойғанлиримға һәсрәт! мән (аллаһниң шәриитини вә динини) мәсхирә қилғучилардин идим» дәп қалмаслиқ үчүн[56]. йаки «аллаһ мени һидайәт қилған болса (һидайәт тепип) әлвәттә тәқвадарлардин болаттим» дәп қалмаслиқ үчүн[57].