аллаһ ғәйибни билгүчидур

түркийә авази радийоси: сәбә сүриси, 1 - 7  - айәтләр. наһайити шәпқәтлик вә меһрибан аллаһниң исми билән башлаймән.

җими һәмдусана аллаһқа хастур, асманлардики вә земиндики һәммә нәрсә аллаһниң мүлкидур, ахирәттики һәмдусанаму аллаһқа хастур, аллаһ һекмәт билән иш қилғучидур, һәммидин хәвәрдардур[1]. аллаһ земинниң қойниға кирип кетидиған (йәни йамғур, кан вә өлүкләргә охшаш) нәрсиләрни, земиндин чиқидиған (өсүмлүк, булақ вә қудуқларниң сулири қатарлиқ) нәрсиләрни, асмандин чүшидиған (пәриштә, йамғур, әҗәл, ризиқ қатарлиқ) нәрсиләрни, асманға өрләйдиған (йахши әмәлләр, мәқбул дуалар қатарлиқ) нәрсиләрни билип туриду, аллаһ бәндилиригә наһайити меһрибандур, (тәвбә қилғучиларни) наһайити мәғпирәт қилғучидур[2]. капирлар: «бизгә қийамәт кәлмәйду» дәйду, ейтқинки, «ундақ әмәс, пәрвәрдигарим билән қәсәмки, қийамәт силәргә чоқум келиду, аллаһ ғәйибни билгүчидур, асманлардики вә земиндики зәррә чағлиқ нәрсә аллаһтин йирақ әмәстур, униң (йәни зәррә) дин кичикрәк нәрсә болсун, чоңрақ нәрсә болсун, ләвһулмәһпузда хатириләнмигини йоқ»[3]. (уларниң ләвһулмәһпузда хатирилиниши) иман ейтқан вә йахши әмәлләрни қилғанларни мукапатлаш үчүндур, әнә шулар мәғпирәткә вә есил ризиққа еришиду[4]. бизниң айәтлиримизгә күчиниң беричә қарши турғанлар қаттиқ азабқа дучар болиду[5]. илим берилгәнләр (йәни саһабиләр вә кейинки әмәл қилғучи өлималар) саңа пәрвәрдигариң тәрипидин назил қилинған қуранниң шүбһисиз һәқ икәнликини, (инсанларни) ғалиб, һәмдусанаға лайиқ аллаһниң йолиға башлайдиғанлиқини билиду[6]. капирлар (бир ـ биригә) ейтиду: «силәргә силәр (қәбриләрдә чирип) титма ـ талаң болуп кәткәндин кейин чоқум йеңидин йаритилисиләр дәп хәвәр беридиған бир адәмни көрситип қойайлиму?[7].