инсанға бирәр мусибәт йәтсә, бизгә дуа қилип (илтиҗа қилиду)
андин униңға мәрһәмәт қилип бирәр немитимизни ата қилсақ, у: «бу немәт маңа өз илмимдин (йәни пәзлимдин, әмгикимдин, тиришчанлиқимдин, ризиқ тепишниң йоллирини билгәнликимдин) кәлди» дәйду. зумәр сүриси, 48 - 56 - айәтләр.
