کاسترو که بود؟

کاسترو در 13 اوت سال 1926 در شهر مایاری کوبا به دنیا آمد. وی بعد از گذراندن دورهٔ ابتدایی در روستا به مدرسه‌ای خصوصی واقع در شهر سانتیاگودی کوبا و سپس هاوانا رفت و پس از آن از دانشکدهٔ حقوق دانشگاه هاوانا فارغ‌التحصیل شد.

در دوران زمامداری کاسترو در کوبا، صنایع و تجارت این کشور ملی‌سازی شد و اصلاحات سوسیالیستی دولت در سراسر جامعه به اجرا درآمد. وی همچنین دو دوره ای دبیر کل جنبش عدم تعهد بود.

کاسترو همواره یکی از شخصیت‌های بحث‌ برانگیز جهان معاصر بوده است. جوایز بین‌المللی مختلفی به وی اعطا شد. طرفدارانش او را قهرمان سوسیالیسم، ضد امپریالیسم و بشردوستی و چهره ای کاریزماتیک می دانند که توانست استقلال کوبا را در برابر امپریالیسم آمریکا حفظ کند. در مقابل منتقدانش نیز، وی را یک دیکتاتور تمامیت خواه می‌دانند که دولتش باعث موارد متعدد نقض حقوق بشر، آوارگی بیش از یک میلیون کوبایی و تضعیف اقتصاد کشور شده است.

او در نخستین قیام نافرجام علیه باتیستا شرکت کرد. پس از این قیام، او زندانی و سپس به مکزیک تبعید شد. در سال 1956 کاسترو به کوبا بازگشت و مجددا رهبری انقلاب علیه باتیستا را به دست گرفت. او پس از به دست گرفتن قدرت در کوبا، مخالفت با سیاست‌های آمریکا در کوبا و آمریکای جنوبی را سرلوحه سیاست‌های خود قرار داد.

آمریکا که منافع خود در کوبا را در خطر می‌دید، تلاش کرد وی را با انجام توطئه‌هایی حمایت شده از سوی سازمان سیا (سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا) به قتل برساند. دولتمردان واشنگتن حتی با حمایت از چریک‌های مخالف انقلاب کوبا، در سال 1961 به فرمان جان اف کندی رئیس جمهوری وقت آمریکا، حمله‌ای به خلیج خوک‌ها در کوبا انجام دادند که در این حمله نیرو‌های وفادار به فیدل کاسترو، چریک‌های ضد انقلاب کوبایی را شکست دادند.

در 31 ژوئیه سال 2006، فیدل کاسترو به دلیل انجام یک عمل جراحی در روده اش٬ قدرت را به طور موقت به برادرش رائول کاسترو واگذار کرد. این نخستین باری بود که کاسترو قدرت را موقتا به فرد دیگری انتقال می‌داد.