تولید درختان مکانیکی جاذب دی اکسید کربن

بر اساس تحقیقات انجام گرفته، گرم شدن کره زمین، یکی از مهمترین مشکلات زیست محیطی عصر ما، ناشی از افزایش میزان دی اکسید کربن در جو در اثر فعالیت‌های انسانی است. دی اکسید کربن که یک گاز گلخانه‌ای است با انعکاس گرمای ساطع شده از زمین به فضا به گرمایش زمین کمک می‌کند.

راه‌حل کاهش گرمایش جهانی، کاهش میزان دی اکسید کربن در جو است. البته یکی از راه‌ها کاهش میزان دی اکسید کربنی است که در جو منتشر می‌کنیم. راه دیگر توسعه فناوری‌هایی است که دی اکسید کربن را از جو استخراج می‌کنند.

امروزه تحقیقات فشرده‌ای بر روی فناوری‌های جذب کربن انجام می‌شود. درختان مکانیکی نیز یک فناوری هستند که در این زمینه قابل ارزیابی می‌باشند. با این حال، درختان مکانیکی یک تفاوت مهم در مقایسه با سایر فناوری‌های جذب کربن دارند: درختان مکانیکی برای جذب دی اکسید کربن از هوا از انرژی استفاده نمی‌کنند.

هر یک از درختان مکانیکی حدود 10 متر ارتفاع دارند و دارای برگ‌های زیادی هستند. برگ‌های مکانیکی، دی اکسید کربن موجود در هوا را از طریق مواد جاذب روی خود بدون مصرف انرژی جذب می‌کنند. هنگامی که برگ‌ها به حالت اشباع رسیدند، فرآیند تجزیه دی اکسید کربنِ جمع‌آوری شده آغاز می‌شود. ابتدا برگهای درختان مکانیکی به داخل محفظه‌ای در پایه فرو می‌روند. سپس دی اکسید کربن با استفاده از روش‌های استاندارد از جاذب جدا می‌شود. پس از اتمام فرآیند، برگ‌ها دوباره بلند می‌شوند و به جذب دی اکسید کربن از هوا ادامه می‌دهند. دی اکسید کربنِ جمع‌آوری شده را می‌توان در مدت کوتاهی بدون ورود مجدد به جو در زیر زمین دفن کرد و یا می‌توان از آن به عنوان ماده اولیه در تولید مواد غذایی، نوشیدنی، سوخت و کود استفاده کرد.

12 درخت مکانیکی می توانند یک تن دی اکسید کربن را در روز از جو استخراج کنند. این بدان معناست که حدود 250 مزرعه درختی مکانیکی که هر کدام از 1200 درخت تشکیل شده و در مساحتی به وسعت 2 تا 3 کیلومتر مربع پراکنده شده‌اند، می‌توانند تقریباً 3 درصد از دی اکسید کربن آزاد شده در جو به دلیل مصرف سوخت فسیلی را در طول یک سال جذب کنند. از اواسط دهه 2020، گفته می‌شود که کاشت مکانیکی درختان در مقیاس بزرگ با همکاری دولت‌ها و شرکت‌هایی که هدفشان کاهش انتشار کربن است، برنامه‌ریزی شده است.

منبع: توبیتاک