چسب زخم کشفی کوچک ولی مهم در بخش درمان

همه در کودکی بیش از یک بار روی زمین افتاده اند و دست یا پای خود را بریده اند. به خصوص هنگامی که جوانان در حال بازی با دوستان خود هستند، چه در خیابان، چه در مدرسه و چه در خانه، ممکن است بیش از حد درگیر بازی شوند و بی احتیاط عمل کنند و ممکن است با افتادن روی زمین سخت آسیب جزئی ببینند. بنابراین، ممکن است برای ساییدگی های جزئی یا خونریزی در بازوها و پاها به یک امدادگر اورژانس نیاز باشد. نام این ناجی چسب زخم است. البته نه تنها کودکان، بلکه بزرگسالان نیز هر از گاهی برای خراش های جزئی یا بریدگی های دردناک ناشی از بی احتیاطی آنها در خانه، محل کار یا خیابان به چسب زخم نیاز دارند. پس چه کسی اولین بار این چسب زخم به ظاهر کوچک اما نجات دهنده را کشف کرد و هدف آن چه بود؟

نام مخترع ما یک آمریکایی به نام ارل دیکسون است. همسر دیکسون، ژوزفین، که در دهه 1920 در یک شرکت بهداشتی تولید کننده مواد پانسمان در ایالات متحده کار می کرد، زنی خانه دار بود که عاشق آشپزی بود، اما همچنین کاملاً دست و پا چلفتی بود. او اغلب هنگام انجام کارهای خانه دست خود را بریده یا می سوزاند. ارل دیکسون که مجبور بود مدام دست همسرش را پانسمان کند، برای چنین جراحات جزئی از یک تکه گاز استریل و یک باند پارچه ای چسبنده برای ثابت نگه داشتن گاز استریل استفاده می‌کرد. با این حال، هر بار، هر دو ماده باید به طور جداگانه، با توجه به اندازه زخم بریده می شدند و این کار کاملاً زمان بر بود. علاوه بر این، پیچیدن لفاف پارچه به تنهایی با دست عملی نبود. در خلال چنین پانسمانی بود که ایده ترکیب گاز استریل و پانسمان به ذهن دیکسون خطور کرد.

دیکسون که کار روی اختراع را شروع کرد، ابتدا یک گاز استریل را تا کرد و در وسط نواری از نوار جراحی قرار داد. سپس روی نوار را با پارچه چسبی به نام «کرولین» پوشاند تا از چسبیدن آن به خودش جلوگیری کند و آن را به هم پیچید. بنابراین، همسرش ژوزفین اکنون می‌توانست هر اندازه که می‌خواست از این نوار ببرد و هر زمان که به آن نیاز داشت، زخم را بپوشاند. دیکسون متوجه شد که می تواند از طرح جدید خود به صورت تجاری استفاده کند و اختراع جدید خود را به مدیریت شرکتی که در آن کار می کرد ارائه کرد. با درک آینده تجاری این اختراع تصادفی، مدیریت شرکت به زودی اولین چسب زخم دست ساز را با نام تجاری "Band Air" روانه بازار کرد. در ابتدا فروش در سرتاسر کشور چندان خوب نبود، اما بخش بازاریابی شرکت تشخیص داد که همکاری با باشگاه های پیشاهنگی که در آن زمان ورزش بسیار محبوبی در بین کودکان در ایالات متحده بود، برای تبلیغ محصول بسیار مفید خواهد بود. در حالی که پیشاهنگان پسر در طول سفر با خراش یا زخم های جزئی به خانه باز می گشتند، اختراع معجزه آسای دیکسون، چسب زخم، به کمک آنها آمد. این شرکت محصول جدید خود را برای مدت طولانی به صورت رایگان در اختیار پیشاهنگان قرار داد و به این ترتیب این چسب زخم جایگاهی ضروری در کابینتهای مراقبت های بهداشتی پیدا کرد. به لطف این تاکتیک بازاریابی، این شرکت به تولید دستی ادامه داد اما پس از چند سال نتوانست با تقاضا مطابقت داشته باشد و به تولید ماشینی روی آورد. ارل دیکسون به لطف این اختراع که میلیاردها دلار برای شرکتش به ارمغان آورد، به سمت معاون رئیس شرکت رسید.

این نوار چسب از تماس میکروارگانیسم های مضر موجود در گرد و غبار، خاک و آب کثیف با زخم باز جلوگیری می کند و در نتیجه از بروز عفونت جلوگیری می کند. سوراخ‌های هوای ریز روی نوار به اکسیژن اجازه می‌دهد تا به زخم برسد، که به بدن کمک می‌کند بریدگی‌ها یا خراش‌ها را به خودی خود بهبود بخشد. امروزه ده ها نوع چسب زخم در اندازه ها و شکل های مختلف تولید می شود. در واقع علاوه بر نوارهای چسب، حتی فرم های اسپری نیز به بازار عرضه شده است. این اسپری با ایجاد شبکه نازکی از الیاف روی زخم از ناحیه آسیب دیده محافظت می کند و اجازه می دهد تا سلول های پوستی جدید تشکیل شوند. علاوه بر این، با توسعه فناوری، چسب زخم ها نیز هوشمند شده اند. انواع چسب نواری با حسگرهایی که روی آن‌ها قرار می‌گیرند، در یکپارچگی با دستگاه‌های هوشمند کار می‌کنند و امکان نظارت بر وضعیت فعلی زخم را فراهم می‌کنند. بنابراین، در صورت لزوم، می توان درمان دارویی را در ناحیه آسیب دیده اعمال کرد و زخم باز می تواند سریعتر بهبود یابد.