کشف تصادفی ماست، محصول غذایی معجزه‌آسا

در سال‌های اخیر، ادعاهایی مبنی بر اینکه نمی‌توانیم مواد مغذی کافی را از غذاهای کارخانه‌ای دریافت کنیم، باعث شده بسیاری از مردم در خانه پنیر، نان، ترشی، مربا و ماست درست کنند.

با وجود اینکه میلیون‌ها نفری که به‌ویژه در طول همه‌گیری کرونا مجبور بودند در خانه بمانند، آن را به عنوان یک سرگرمی شروع کردند، اما هرگز از تهیه نان و ماست دست نکشیدند.

درست کردن ماست در واقع ساده است، شما مقداری ماست را به شیر اضافه می کنید و شیر تبدیل به ماست می شود.

ماست را می توان به صورت ساده مصرف کرد، همراه غذا سرو کرد، سوپ درست کرد، با اضافه کردن آب و نمک دوغ درست کرد و به صورت سرد میل کرد. ماست به کاهش وزن یا افزایش وزن نیز کمک می کند. همچنین در ترکیه اعتقاد بر این است که ماست فواید زیادی فراتر از یک محصول غذایی دارد. به عنوان مثال، سال ها تصور می شد که برای آفتاب سوختگی مفید است. به همین دلیل برای کسانی که مجبور بودند در یک روز تابستانی در ترکیه زیر نور آفتاب سوزان کار کنند یا برای کودکانی که پوستشان هنگام بازی در کنار دریا تحریک شده بود، ماست اولین نجات دهنده به شمار میرفت تا شب راحت بخوابند. اما اولین ماست چگونه ساخته شد و چه کسی این غذای معجزه آسا را ​​کشف کرد؟

این سوال نه تنها توسط افراد کنجکاو بلکه توسط دانشمندان نیز مورد بررسی قرار گرفته است. داستان های زیادی در طول تاریخ در مورد تهیه ماست که یک غذای واقعاً ملی ترکیه است و تقریباً در سراسر جهان با یک نام شناخته می‌شود، ارائه شده است. معروف ترین آنها این است که اولین ماست را حضرت ابراهیم درست کرد و حضرت ابراهیم طرز تهیه ماست را از فرشتگان آموخت. طبق افسانه، فرشتگان به حضرت ابراهیم آموختند که خاک مورچه را با شیر مخلوط کند و بدین ترتیب اولین ماست تهیه شد.

دانشمندان با تصور اینکه این داستان مذهبی ممکن است حقیقت داشته باشد، آزمایشی انجام دادند و مشاهده کردند که شیر در واقع با خاک مورچه تخمیر می شود. توضیح علمی برای این وضعیت این است که مورچه‌ها باکتری‌هایی را از مکان‌هایی که بازدید می‌کنند، حمل می‌کنند، حتی اگر تصادفی باشد، به لانه خود می‌برند. به همین دلیل خاک لانه آنها از نظر باکتری بسیار غنی است. تنها چیزی که برای تخمیر و تبدیل شیر به ماست نیاز است باکتری می‌باشد.

تحقیقات علمی بعدی و کاوش های باستان شناسی نشان داد که اولین مخترعان ماست ترک های عشایری بوده‌اند.

کشف ظروف حاوی ماست و پوست حیوانات به ویژه در مکان های تدفین در آسیای مرکزی مؤید این ادعاست. منبع اصلی درآمد اولین قبایل ترک که هزاران سال پیش می زیستند دامداری بوده و غذای اصلی آنها شیر و محصولاتی بود که از شیر تهیه می کردند.

شیر داغی که از حیوان دوشیده می‌شد، در لباس‌هایی که از پوست حیوان ساخته می‌شد، برای نگهداری قرار می‌گرفت. اگر شیر در مدت زمان کوتاهی مصرف می‌شد مشکلی نداشت، اما از آنجایی که داخل پوست حیوان پر از باکتری بود، شیر بعد از مدتی شروع به تخمیر کرده و حتی اگر اتفاقی باشد، تبدیل به ماست می‌شد. بسیاری از دانشمندان فکر می کنند که ماست به این شکل ظاهر شده است، حتی اگر تصادفی باشد.

نباید فراموش کرد که حتی امروزه نیز بسیاری از خوشمزه ترین ماست ها و پنیرها در آناتولی حاصل تخمیر طبیعی شیری است که در پوست گوسفند یا بز قرار می گیرد.

خوردن ماست یا نوشیدن دوغ با وعده غذایی اصلی که به یک عادت تبدیل شده، فرهنگی است که از مناطق استپی آسیای مرکزی به ارث رسیده است.

می توانید ماست را با بسیاری از غذاهای گیاهی به خصوص اسفناج میل کنید و یا دوغ را با کباب ترکی که مورد علاقه همه است صرف کنید.

دلیل اصلی این امر این است که ماست علاوه بر طعم خوبش، به عنوان محافظی برای بدن انسان نیز عمل می کند. زیرا ماست در صورتی که با گیاهان سمی یا غذای فاسد روبرو شود، به سرعت وارد واکنش شیمیایی شده، به دفع مواد مضر از بدن کمک می کند و از مسمومیت جلوگیری می کند.

البته در دنیای مدرن امروزی، ما این شانس را داریم که در صورت بروز چنین حوادث مسمومیتی به نزدیکترین بیمارستان مراجعه کنیم، اما خود را در استپ های وسیع آسیای مرکزی تصور کنید، جایی که هزاران سال پیش هیچ بیمارستان و دکتری وجود نداشت. در آن لحظه با تمام وجود باور خواهید کرد که ماست غذایی معجزه آسا است.