من با محصولات فصل تغذیه میکنم زیرا...

در گذشته نه چندان دور، تا ربع آخر قرن بیستم، اکثریت جمعیت جهان در مناطق روستایی زندگی می کردند. دسترسی به سبزیجات و میوه های تازه برای مردمی که در نواحی روستایی یا نزدیک آن که منبع اصلی درآمد آنها کشاورزی و دامداری بود، زندگی می‌کردند، آسان‌تر از امروز بود. با این حال، با بزرگ شدن شهرها و خالی شدن روستاها، وضعیت شروع به تغییر کرد. زمانی که جمعیت رو به افزایش به این موارد اضافه شد، محصولات کشاورزی به جای روش های سنتی به صورت صنعتی تولید شد.

گلایه هایی که اغلب ما می شنویم یا می کنیم، مانند "آن گوجه های قدیمی کجا هستند" بی‌جا نیست. چراکه هم اکنون میوه‌ها و سبزیجات بیشتر در گلخانه تولید می شوند نه در مزرعه. اکنون کمتر به میوه‌ها و سبزیجات فصلی برمی‌خوریم که در زیر نور آفتاب می‌رسند، به موقع برداشت می‌شوند و مدت کوتاهی پس از برداشت به سرعت مصرف می‌شوند. دو مورد از مضرات این وضعیت برای سلامتی ما این است: اول اینکه ارزش غذایی محصولات کشاورزی که در محیط های مصنوعی رشد می کنند پایین است و دوم اینکه مانده‌های سموم آفت‌کش در مواد غذایی در این نوع تولید، بیشتر است.

خطر جدی تر برای سلامتی ما این است که مواد نگهدارنده و مواد شیمیایی موجود در بسیاری از غذاهایی که خارج از فصل مصرف می‌شوند، با آسیب رساندن به میکروارگانیسم های مفید در فلور روده، سیستم ایمنی بدن ما را ضعیف می کنند. میوه ها و سبزیجاتی که در فصل تولید می شوند و به طور طبیعی به دلیل فیبر بالایی که دارند برای ایمنی بسیار مهم هستند.

در پایان به طور خلاصه به این می‌پردازیم که چگونه میوه‌ها و سبزیجاتی که به روش‌های غیرطبیعی تولید می‌شوند و به سفره‌هایمان می‌رسند، آینده ما را تهدید می‌کنند. انرژی و آب مصرفی در مراحل تولید، برداشت، ذخیره سازی و بسته بندی در محیط های مصنوعی، ارزش هایی است که از نسل های بعدی به عاریت گرفته شده است. پس می گوییم که من طبق فصل غذا می خورم زیرا به سیاره و سلامتی خود اهمیت می دهم.