پادگان سلیمیه در محله اوسکودار استانبول

این سازه قدیمی با معماری و چشم‌انداز زیبا شگفتی بازدیدکنندگان را بر می‌انگیزد

2095260
پادگان سلیمیه در محله اوسکودار استانبول

با قایق‌مان سیاح به گردش در بخش آسیایی تنگه استانبول ادامه می‌دهیم. تنگه استانبول با زیبایی شگفت‌انگیز، عمارت‌ها و سازه‌های تاریخی و بی‌مانند و چشم‌انداز بی‌همتا از ما استقبال می‌کند. از روبروی پادگان سلیمیه که میراث غنی استانبول را منعکس کرده و یکی از سازه‌های مهم تنگه است، عبور می‌کنیم. این سازه قدیمی با چهار برج بزرگ و معماری پراحتشام بینندگان را به شگفتی وامی‌دارد. برای بازدید از پادگان سلیمیه باید مجوز خصوصی گرفت. به تمامی سازه‌هایی که سربازان در آن به‌طور دسته‌جمعی آموزش دیده و در آن‌ها به‌سر می‌برند، پادگان گفته می‌شود. پادگان سلیمیه هم با بزرگی و هم برج‌های پراحتشام خود جلب دقت می‌کند. البته این پادگان نه تنها با معماری بلکه با نقش مهم در تاریخ در بین سازه‌های مهم استانبول جای دارد. زیرا این سازه مفهومی نمادین دارد. پادگان سلیمیه در دوره آغاز جنبش‌های نوآورانه دولت عثمانی ساخته شد. در آن‌دوران اصلاحات مهمی در بسیاری از عرصه‌ها صورت گرفته بود. نوآوری برای کارآمد سازی ارتش یکی از این اصلاحات مهم بود. سلطان سلیم سوم پادشاه عثمانی به همین منظور دستور ساخت پادگان سلیمیه را صادر کرد. این سازه به نماد انگیزه دولت عثمانی برای تقویت دوباره سیستم حکمرانی خود تبدیل گردید. پادگان سلیمیه که از دورنمایان می‌شود،؛ سازه‌ای سه طبقه، بسیار بزرگ و بسیار پراحتشام است. در وسط این سازه مربعی شکل حیاطی بزرگ وجود دارد. برج‌های اطراف سازه سال‌ها بعد به پادگان علاوه شده و به آن حال و هوای یک سازه به یادماندنی را می‌دهد.

پادگان سلیمیه در دوره جنگ کریمه وظیفه متفاوتی را عهده‌دار شد. دولت عثمانی در این جنگ با انگلیسی‌ها علیه روسیه هم‌پیمانی کرد. پادگان سلیمیه در آن‌دوران به بیمارستان تبدیل گردید. برای مراقبت و درمان سربازان انگلیسی زخمی در جنگ کریمه باز از انگلستان پرستاران و مراقبت کنندگانی در این بیمارستان مشغول به کار شدند. فلورانس نایتینگل یکی از این پرستاران مامور خدمت در بیمارستان بود که با وجود مخالفت خانواده‌اش با پرستاری به کار در سلیمیه شروع کرد. این پرستار ایده‌آلیست دایما در کنار بیماران بود و حتی شب‌ها نیز چراغ به‌دست به وضع سربازان مجروح رسیدگی کرده و از آن‌ها مراقبت می‌کرد. به‌همین خاطر به وی لقب بانوی چراغ‌به‌دست داده شده بود. فلورانس نایتینگل متوجه شد تا زمانی‌که مقررات اساسی تمیزی و نظافت رعایت شود، در سطح قابل‌توجهی از مرگ ومیرها پیش‌گیری خواهد شد.فلورانس نایتینگل پس از کسب تجربه در پادگان سلیمیه، به کشورش بازگشته و برای گشایش آموزشگاه پرستاری اقدام کرده و حرفه پرستاری را بنیان‌گذاری کرد. امروزه در یکی از برج‌های پادگان سلیمیه موزه فلورانس نایتینگل وجود داشته و اتاقی که وی در آن اقامت داشت، مانند دوران زندگی‌اش حفظ می‌شود.

از محله اسکودار استانبول در طول تاریخ به‌همراه افراد و شخصیت‌های جالب و معروفی  یاد شده است. پس از زن چراغ‌به‌دست، بهتر است تا از فردی که عاشق پرواز بود، نیز سخنی رود. پرواز کردن از دیر باز شاید هم قدیمی ترین آرزو و خیال آدمی بوده است. آزاد بودن چنان پرندگان و سفر کردن سریع خیال و آرزوی دیرینه انسان در طول تاریخ بود. داستان میتولوژیک پدر و پسری که به‌وسیله بال‌های مومی سعی داشتند از جایی که در آن اسیر شده بودند، نجات یابند. این شاید هم قدیمی‌ترین داستان در مورد پرواز کردن، باشد. هزار فن احمد چلبی شخص دیگری بود که همیشه در فکر پرواز کردن بود. او یک دانشمند و مخترع عثمانی در قرن هفدهم بود و می‌خواست قابلیت انسان در مورد پرواز کردن را ثابت کند و به‌همین منظور آزمایشات و مطالعاتی در این خصوص انجام داد. هزار فن احمد چلبی در روزی که باد از سمت جنوب‌شرق وزیدن گرفته بود، بالای برج گالاتا رفته و با بستن بال‌های شبیه به عقاب که خودش طراحی کرده بود، خود را در آسمان رها کرد. در میان چشم‌های حیرت‌انگیز مردم و از بالای تنگه استانبول عبور کرده و در پارکی فرود آمد. پادشاه وقت با یک کیسه طلا از هزار فن احمد افندی به‌دلیل این اکتشاف و شجاعت قدردانی کرد. بر اساس برخی منابع تاریخی بعدا با نگرانی از احتمال خطرناک بودن این پرواز، هزار فن احمد افندی به الجزایر تبعید شد. راه محله حرم در اوسکودار را در پیش می‌گیریم. اینجا محل حرکت کشتی‌های باربری و یکی از بزرگترین پایانه‌های اتوبوس استانبول است. در این محله صدها سال قبل از این نخست کاخ امپراطوری بیزانس و سپس کاخ دولت عثمانی ساخته شد. زیرا این محله منظره شگفت‌انگیزی دارد. کاخ‌های مذکور در طول سال‌های مدید برای استفاده با اهداف متفاوت ویران شده و بجای آن‌ها بناهای جدیدی ساخته شدند. به‌همین خاطر امروزه نمی‌توان بقایای این آثار تاریخی را مشاهده کرد.  ما امروزه می‌توانیم فقط به تجسم این ساختارها که شاهد دوره های گذشته بودند، اکتفا کنیم.

 



خبرهای مرتبط