آیا تارانتیسم میتواند مفهوم جدیدی برای نژادپرستی سفیدپوستها باشد؟

پس از حمله تروریستی نژادپرست سفید پوست استرالیایی برنتون تارانت در نیوزلند و مرگ 50 مسلمان در نتیجه آن حمله، بحثها در خصوص اینکه نژادپرستی و راست گرایی افراطی که ترور را به عنوان یک روش مورد استفاده قرار میدهد، چگونه باید تعریف گردد، باری دیگر در دستور کار قرار گرفت. در حال حاضر نامهایی که بسیار مورد استفاده قرار میگیرند، "ترور اسلام هراسی"، "دشمنی / مخالفت با اسلام" و "ضد اسلام گرایی" میباشد.

ارزیابی های پروفسور قدرت بلبل رئیس دانشکده علوم سیاسی دانشگاه ییلدیریم بیاضیت :

یهودستیزی، ضد اسلام گرایی

نفرت از یهودیان و رفتارهای ضد انسانی علیه یهودیان طی قرن بیستم در غرب، به عنوان یهودستیزی نامیده شده است. به شکلی مشابه، نامیدن رفتارهای خشونت آمیز و ترور علیه مسلمانان که روز به روز در حال افزایش است، با نامهای ضد اسلام گرایی و دشمنی با اسلام،  هم از نظر نشان دادن این عمل به شکل یک تراژدی غیر انسانی و هم برای محکوم نمودن ضد اسلام گرایی به همراه یهودستیزی، میتواند کاربردی محسوب شود. همچنین یک چنین نام هایی، ذهنیت اصلی که منبع این رفتارها میباشد را نیز آشکار میسازد.

ازسوی دیگر تهدید واقعی در غرب، تنها مخالفت با اسلام نیست. همانگونه که در مانیفست ترور تارانت، که به شکلی کامل در خصوص اینکه راه دیگری جز کشتن جوامع غیر سفید پوست وجود ندارد، مشاهده میکنیم، همه نژادها به غیر از نژاد سفید، مورد تهدید میباشند. سفید پوست بودن، برای سفید پوستهای نژادپرست و همچنین برای راست گرایان افراطی تنها مختص نژاد سفید پوستهای اروپایی است و دیگر سفید پوستها در جوامع خارج از غرب را در بر نمیگیرد.

فاشیسم، نازیسم، صهیونیسم

در اصل اصطلاحی که در پی آن هستیم، اصطلاحی تازه و یا اصطلاحی که ناشناس میباشد، نیست. تیتر اصلی اصطلاح را میدانیم: نژادپرستی. ولی در حال حاضر برای ابراز وضعیتی که با آن روبرو هستیم، کلمه نژادپرستی کافی نیست. وضعیت موجود نوعی نژادپرستی که نژاد خود را دوست داشته، در راه آن به فعالیت پرداخته و برای مطرح ساختن آن، تلاش میکند، نمیباشد. بلکه فراتر از همه اینها، نوعی نژاد پرستی میباشد که در راه نژاد و نوع زندگی خود، سعی دارد نژادهای دیگر و انواع دیگر زندگی را نابود نماید و در همین راه، همانگونه که در اروپا نیز بسیار مشاهده میکنیم،  معابد را نابود کرده، انسانها را زنده زنده در خانه هایشان سوزانده، هر گونه حمله تروریستی را به عنوان یک روش، اتخاذ میکنند. برای وضعیتهای مشابه، اصطلاحات بسیاری موجود میباشد. فاشیسم میتواند به شکل نژادپرستی دولتی محسوب گردد. نازیسم نیز دولت را به شکل وسیله ای برای خود مشاهده میکند و نوعی نژادپرستی ملی که بر اساس برتری آلمانها استوار است میباشد. صهیونیسم را نیز میتوان به شکل مختلطی از نژاد پرستی ملی و نژاد پرستی دینی محسوب کرد.  صهیونیسم، از سوی تئدور هرلز تشکیل شده و میتوان آن را به عنوان یک ایدئولوژی سیاسی که باور دارد، یهودیان ملت منتخب بوده، پروردگار خاکهای مشخصی که بخشی از ترکیه را نیز در بر میگیرد (ارض موعود = خاکهای وعده داده شده) به آنها وعده داده، به همین دلیل برای دست یافتن به آن خاکها، انجام هر عملی برای آنها مشروع میباشد، محسوب کرد. بنا به گفته راجِر گارودی، یک ایدئولوژی نژادپرستانه و استعمارگر میباشد. بسیاری از اندیشمندان و فعالان حقوق بشر، رفتارهای اسرائیل علیه فلسطینیان بدون توجه به قوانین سازمان ملل، حقوق بین المللی، حقوق بشر و آزادیهای اساسی را، با رفتارهای هیتلر علیه یهودیان مقایسه میکنند. بدون شک همه یهودیان، در صهیونیسم سهیم نمیباشند. یهودیان اورتودوکس که صهیونیسم را کاملا رد کرده، تاسیس یک دولت یهودی را مخالف با دینشان میدانند و به همین دلیل اسرائیل را نمیشناسند، نیز وجود دارند.

وایتیسم؟، واسیسم؟، تارانتیسم؟

اگر فاشیسم را به عنوان نژادپرستی دولتی، نازیسم را نژادپرستی ملتی و صهیونیسم را نیز به عنوان نژادپرستی دینی بیان کنیم، اصطلاحی که نیازمند به آن میباشیم، نژادپرستی رنگی است. مفهوم برتری نژاد سفید پوست، (White Supremacy)، در مقابل مفهوم نژاد پرستی سفید که ترور را به شکل یک روش مورد استفاده قرار میدهد، بسیار ساده و معصومانه به نظر میرسد. چرا که در وضعیت کنونی، برتری نژاد سفید، از یک باور فراتر رفته و به شکل دلیلی برای ترور تبدیل شده است.

گرچه درخصوص مفهومی که مورد نیازمان میباشد، نمیتوانیم به شکلی کامل تصمیم بگیریم، ولی میدانیم که از کجا به میان امده و به چه چیزی اشاره میکند. اگر مفهوم، از ترور و خشونت به شکل یک روش استفاده نماید، باید در دنیای اندیشه نژادپرستان سفید به میان امده باشد. بدین ترتیب فاشیسم و نازیسم را به یاد آورده و به همراه انها، میتواند مفاهیم واسیسم و یا وایتیسم را تولید کند. واسیسم در صورتیکه به شکلی گسترده مورد استفاده قرار بگیرد، میتواند در مدت زمان کوتاهی به شکل مفهومی که به ترور نژادپرستانه سفید پوستها، محرومیت و نفرت اشاره میکند، مورد قبول واقع گردد. ولی در یک چنین وضعیتی به مشکلاتی که در برنامه هفته گذشته اشاره کردیم، مواجه میشویم. به تروری که به نام مسیحیت انجام گردد، ترور مسیحی، به تروری که به نام اسلام انجام شود، ترور اسلامی گفته و بدین ترتیب این امر تهمتی به اکثریت معقولی که به میزان بالایی در این گروههای دینی وجود دارند، خواهد بود. یک چنین استفاده ها و یا کمپینهایی، به نفع سازمانهای تروریستی میباشد. به همین شکل، انجام رفتارهای تروریستی به نام نژاد سفید، همه سفید پوستها زیر سوال خواهند رفت. اگر نازیسم را از آلمانها جدا کرده و به شکل یک نژادپرستی ملتی و صهیونیسم را از یهودیان جدا کرده و به شکل یک نژادپرستی ملتی و دینی تصور نماییم، باید نژادپرستی سفید پوستی را نیز از سفیدپوستهایی که آن را قبول ندارند جدا کرده و اصطلاحی دیگر که آنها را محکوم نکند، بیابیم. در این حالت، دادن نام تارانتیسم به تروری که بر اساس نژاد پرستی سفید پوستی انجام شده و حتی مانیفست آن نیز نوشته شده است، به ذهن خطور میکند. تارانتیسم نه همه سفیدپوستها، بلکه به شکلی که در مانیفست نیز اشاره شده است، برای کسانی که ترور را به عنوان یک روش مشروع میدانند، میتواند مورد استفاده قرار گیرد. اگر مفاهیم دیگری نیز پیشنهاد شود، باید این تفاوتها را در آنها، مد نظر قرار داد.

در نتیجه، میتوان گفت، نیاز به مفهومی جدید برای نژادپرستی سفید پوستی و یا ترور راست گرای افراطی که حقوق اساسی و آزادیها، آزادی بیان و حق زندگی را نادیده گرفته و از ترور به عنوان یک روش استفاده میکند، کاملا واضح است. هر نوع مفهومی که تولید میشود، نباید افراد متضرر را در مرکز آن قرار دهد بلکه باید مفهومی باشد که دنیای اذهان مجرمان را در معرض دید قرار داده و این طرز فکر را محکوم کند. یعنی مفهومی که فاشیسم، نازیسم و صهیونیسم را به یاد آورده ولی آنها را محکوم کند، از برتری نژاد سفید تولید شده ولی همه سفید پوستها را محکوم نکند.

نویسنده:  پروفسور قدرت بلبل رئیس دانشکده علوم سیاسی دانشگاه ییلدیریم بیاضیت

مترجم: مینا مدرس اول