Κώδικας Μπράιγ

Η ανάγνωση και η γραφή είναι απαραίτητα για όλους τους πολιτισμούς που ανέπτυξε η ανθρωπότητα μετά τις τοιχογραφίες. Επικοινωνούμε μεταξύ μας όχι μόνο μιλώντας αλλά και διαβάζοντας και γράφοντας και μπορούμε να μεταβιβάσουμε τις προηγούμενες εμπειρίες μας στις επόμενες γενιές. Για το λόγο αυτό, η εφεύρεση της γραφής, είτε πρόκειται για αιγυπτιακά ιερογλυφικά, είτε για σφηνοειδή γραφή, θεωρείται το σημαντικότερο γεγονός στην ανθρώπινη ιστορία, ανεξάρτητα από τον χρόνο και την όποια γλώσσα. Η αξία της γραφής είναι αδιαμφισβήτητη για κάθε μάτι που βλέπει, αλλά τι γίνεται αν δεν βλέπουμε ή έχουμε προβλήματα όρασης; Ο Κώδικας Μπράιγ λοιπόν που πήρε το όνομά του από τον εφευρέτη του, Λουί Μπράιγ, ο οποίος είχε χάσει και τα δύο του μάτια λόγω ενός ατυχήματος στο κατάστημα παπουτσιών του πατέρα του το 1813, όταν ήταν μόλις 4 ετών, επέτρεψε και στα άτομα με προβλήματα όρασης να γίνουν ένα σημαντικό μέρος του πολιτισμού μας.

Βασικά, η εφεύρεση του Κώδικα Μπράιγ ήταν το αποτέλεσμα μιας σειράς συμπτώσεων. Ο Ναπολέων Βοναπάρτης, που βρισκόταν στην εξουσία στη Γαλλία, ήθελε ένα σύστημα που θα επέτρεπε στους στρατιώτες του να επικοινωνούν κρυπτογραφημένα, χωρίς να μιλούν, στο σκοτάδι της νύχτας, χωρίς να χρειάζονται φως. Ένας αξιωματικός ονόματι Σαρλ Μπαρμπιέ άρχισε να εργάζεται πάνω σε αυτό και σχεδίασε ένα σύστημα αποτελούμενο από 12 κουκίδες, τις οποίες ονόμασε «γραφή στο σκοτάδι». Ωστόσο, αυτό το νέο σύστημα και έργο ανάγνωσης δεν άρεσε στον Ναπολέοντα Βοναπάρτη. Ο Λουί Μπράιγ πάλι, προσπαθούσε να μάθει γραφή και ανάγνωση στη σχολή τυφλών στο Παρίσι, αλλά οι τεχνικές που χρησιμοποιούνταν εκείνη την εποχή ήταν πολύ δύσκολες και δεν ανταπεξέρχονταν στις ανάγκες των ατόμων με προβλήματα όρασης. Ο Σαρλ Μπαρμπιέ, επισκέπτεται μια μέρα το σχολείο του Μπράιγ το 1812 και εξηγεί στους μαθητές το σύστημα της «γραφής στο σκοτάδι». Ο Λουί Μπράιγ που ήταν μεταξύ των μαθητών, συνειδητοποιεί ότι αυτό το νέο σύστημα, το οποίο έμαθε τυχαία και είχε σχεδιαστεί για στρατιώτες, ήταν μια ευκαιρία για άτομα με προβλήματα όρασης όπως ο ίδιος, και αρχίζει να το μελετά.

Ανακαλύπτει ότι το πιο σημαντικό μειονέκτημα του αλφαβήτου των 12 κουκίδων του Μπαρμπιέ ήταν ότι τα γράμματα του αλφαβήτου δεν μπορούσαν να γίνουν κατανοητά αν το άτομο δεν κουνούσε το δάχτυλό του. Βασισμένος στο αλφαβητικό σύστημα του Μπαρμπιέ, ο Λουί Μπράιγ αναπτύσσει το σύστημά του που αποτελείται από 6 κουκίδες, εμπνευσμένο από τα διάστικτα ξύλινα ζάρια που του είχε φτιάξει ο πατέρας του όταν ήταν παιδί. Ο Μπράιγ, που επίσης δίδαξε στη σχολή όπου είχε σπουδάσει, έγραψε και βιβλία σύμφωνα με τον κώδικα που είχε αναπτύξει. Το πρώτο βιβλίο που γράφτηκε με τον Κώδικα Μπράιγ κυκλοφόρησε το 1827. Ωστόσο, ο Κώδικας Μπράιγ για πολύ καιρό δεν καθιερώθηκε στους κύκλους της γαλλικής εκπαίδευσης και οι διδάσκαλοι επέμεναν στο παλιό σύστημα. Το αλφάβητο άρχισε να διαδίδεται μόνο 60 χρόνια μετά τον θάνατο του Λουί Μπράιγ ο οποίος πέθανε από φυματίωση.

Ο Κώδικας Μπράιγ που μπορεί να γραφτεί σε χαρτί με τη βοήθεια μιας βελόνας και ο οποίος περιλαμβάνει και αριθμούς, συνδέσμους και σημεία στίξης, έχει διευκολύνει εξαιρετικά τα άτομα με προβλήματα όρασης να μάθουν ανάγνωση και γραφή, καθώς τους επιτρέπει να αισθάνονται εύκολα με την αφή τα γράμματα να κυλούν κάτω από τα δάχτυλά τους. Με την ανάπτυξη της τεχνολογίας, ανακαλύφθηκαν επίσης συσκευές που μπορούν να μετατρέψουν ηλεκτρονικά κείμενα σε γραφή Μπράιγ. Ένα σύστημα γραφής που σχεδιάστηκε για στρατιωτικούς σκοπούς, αλλά ανακαλύφθηκε και αναπτύχθηκε τυχαία από ένα ιδιαίτερο άτομο με προβλήματα όρασης, έχει πλέον ανοίξει το δρόμο για εκατομμύρια άτομα με προβλήματα όρασης σε όλο τον κόσμο να συμμετέχουν στην επιχειρηματική και κοινωνική ζωή πολύ πιο εύκολα.