Η Τουρκική Μειονότητα της Δυτικής Θράκης (13-2021)

Στον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας στις 8 Μαρτίου, οι αιρετές γυναίκες του δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Κομοτηνής συναντήθηκαν σε ένα δημόσιο χώρο στην Κομοτηνή σε μία συμβολική κίνηση προκειμένου να στείλουν το δικό τους μήνυμα για το ρόλο της σύγχρονης γυναίκας στην πολιτική και την κοινωνία.

Την πρωτοβουλία ανέλαβε η Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Κομοτηνής, Κλεοπάτρα Στογιαννίδου, η οποία στο μήνυμά της ανέφερε «Η σημερινή πραγματικότητα, όμως, ακόμη και στο πλαίσιο του Δημοτικού Συμβουλίου Κομοτηνής, όπου οι γυναίκες αριθμούμε μόλις 6 μέλη εν συνόλω 41 και δεν έχουμε μεταξύ μας καμία γυναίκα από τη μουσουλμανική μειονότητα, καταδεικνύει ότι δυστυχώς δεν υπάρχουν περιθώρια εφησυχασμού, αλλά απαιτείται διαρκής αγώνας για την επίτευξη της ίσης εκπροσώπησης των δύο φύλων».

Η Κλεοπάτρα Στογιαννίδου είναι εγγονή του Ανδρέα Στογιαννίδη, του πρώτου δημοκρατικά εκλεγμένου Δημάρχου Κομοτηνής το 1975, μετά την πτώση της Χούντας. Δεν ήταν όμως αυτή η μοναδική πρωτιά του τότε Δημάρχου. Ο Ανδρέας Στογιαννίδης συγκρούστηκε με νοοτροπίες εθνικισμού, αγκάλιασε τη Μειονότητα, την συμπεριέλαβε στην δημοτική του παράταξη, για τις ενέργειες αυτές πολλοί του απέδωσαν τον τίτλο του «προδότη».

Στις εκλογές του 1975 η πόλη δοκιμαζόταν από επεισόδια και αναταραχές που προκαλούσαν διάφοροι κύκλοι ως αντίδραση στο γεγονός ότι ο Δήμαρχος έλαβε την συντριπτική υποστήριξη της Μειονότητας και οι δημοτικοί του σύμβουλοι στην πλειοψηφία τους ήταν μέλη της Μειονότητας. Γίνανε αναταραχές, επεισόδια, πολλοί ζήτησαν μέχρι και την ακύρωση των εκλογών, ενώ στοχοποιήθηκε έντονα ο νεοεκλεγείς Δήμαρχος.

Το 1975 μπορεί η σύνθεση του δημοτικού συμβουλίου Κομοτηνής να είχε έντονη την παρουσία της Μειονότητας, απουσίαζαν ωστόσο οι γυναίκες της Μειονότητας. Χρειάστηκε να περάσουν 23 χρόνια ώστε να εκλεγεί η πρώτη γυναίκα δημοτική σύμβουλος Κομοτηνής, Ασιμέ Χασάνογλου, το 1998, ενώ τέσσερα χρόνια νωρίτερα, το 1994, η Εμινέ Ταχσίν, είχε γράψει τη δική της ιστορία ως η πρώτη γυναίκα, μέλος της Μειονότητας, που εκλέχθηκε νομαρχιακή σύμβουλος στη Ροδόπη.

Επιστρέφουμε στο σήμερα. Η απουσία γυναικών δημοτικών συμβούλων προερχόμενων από τους κόλπους της Μειονότητας στα δημοτικά συμβούλια Ξάνθης και Κομοτηνής είναι γεγονός.

Αν ανοίξουμε την γεωγραφική εικόνα της περιοχής και πάμε λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα, στο γειτονικό Δήμο Αρριανών, θα δούμε ότι την ίδια περίπου περίοδο στην ιστορία του εκεί Δημοτικού Συμβουλίου εκλέχθηκε ομόφωνα η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος και είναι η δικηγόρος Ρουκιέ Ρισγγίτς.

Μετά την εκλογή της δήλωσε τα εξής: «Ως πρώτη γυναίκα Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αρριανών, θέλω να αποτελέσω ενθαρρυντικό παράδειγμα και τόλμη για τη διεκδίκηση των θέσεων ευθύνης στην πολιτική για τους

νέους και κυρίως για τις γυναίκες του τόπου μου που γεννήθηκα και μεγάλωσα, και θα είμαι πρόθυμη να προσφέρω στα πλαίσια του νόμου, με κάθε δυνατό τρόπο».

Μία άλλη δυναμική παρουσία γυναίκας από την Μειονότητα στην πολιτική είναι αναμφισβήτητα η Πρόεδρος του μειονοτικού Κόμματος Ισότητας, Ειρήνης και Φιλίας, Τσιδέμ Ασάφογλου. Η Ασάφογλου βρέθηκε για μία ακόμα φορά στο στόχαστρο με αφορμή δηλώσεις που έκανε σε οδοιπορικό της ελληνικής κρατικής τηλεόρασης στους νομούς Ροδόπης και Ξάνθης με θέμα τη Μειονότητα.

Η εκπομπή «Ειδικές Αποστολές» της ΕΡΤ1 πραγματοποίησε οδοιπορικό προς διερεύνηση των ερωτημάτων που έθεσε «Πώς διαμορφώνεται η συνείδηση της μουσουλμανικής μειονότητας και ποιά η σχέση της με την Άγκυρα; Ποιές οι διαχρονικές διαφορές της με την ελληνική διοίκηση;»

Ο δημοσιογράφος Πιέρος Τζανετάκος μίλησε και με την Τσιγδέμ Ασάφογλου, την Πρόεδρο του μειονοτικού Κόμματος Ισότητας, Ειρήνης και Φιλίας η οποία στοχοποιήθηκε για τις δηλώσεις της, ανάμεσα στις οποίες ανέφερε και το εξής: «το να λέω ότι είμαι Τουρκάλα ή ότι είμαι Τούρκος ή αυτός ο σύλλογος είναι Τουρκικός, δεν απειλεί καμία εθνική ασφάλεια». Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και σε ηλεκτρονικές σελίδες ενημέρωσης διάφοροι κύκλοι θεώρησαν τη δήλωσή της προσβλητική και προκλητική.

Ποιόν ενοχλεί άραγε η Τσιγδέμ Ασάφολου όταν μπροστά στις κάμερες της κρατικής τηλεόρασης λέει «Είμαι Τουρκάλα»;

Ενοχλεί τον Έλληνα που θεωρεί ότι η ταυτότητά του είναι τόσο μοναδική, ξεχωριστή, ανώτερη και απόλυτη που έτσι απόλυτα δεν χωράει καμιάς μορφής ποικιλομορφίας και πολυπολιτισμικότητας μέσα σε αυτήν.

Ενοχλεί τον Έλληνα που στο άκουσμα της λέξης Τούρκος φαντασιώνεται ορδές γενιτσάρων με προτεταμένες χατζάρες να σπέρνουν φονικό.

Ενοχλεί εν τέλει όλους εκείνους που στον εθνικό μύθο περί ελληνικότητας θεωρούν μίασμα και στίγμα την όποια ενδεχομένως συμπερίληψη και του όρου Τούρκος.

Το 1990 ο τότε Δήμαρχος Κομοτηνής, Ανδρέας Στογιαννίδης, ο οποίος είχε κερδίσει τις εκλογές του 1975 με την ευρεία στήριξη της Μειονότητας, έχασε το Δήμο από τις ίδιες ψήφους. Ο Στογιαννίδης ωστόσο έμεινε στην ιστορία ως ο Δήμαρχος της ενότητας, ο Δήμαρχος που άνοιξε αδιάκριτα τις πόρτες του Δήμου για όλους τους δημότες της περιοχής και των οποίων η ταυτότητα ποτέ δεν στάθηκε εμπόδιο στην εύρυθμη λειτουργία της δημοτικής αρχής.

Είναι δύσκολο να είσαι γυναίκα, μειονοτική, να ασχολείσαι με την πολιτική, να είσαι επικεφαλής ενός μειονοτικού κόμματος και να αυτο-προσδιορίζεται Τουρκάλα. Για την περιοχή της Θράκης ωστόσο αυτές πρέπει να είναι ταυτότητες συμπερίληψης, ταυτότητες που οδηγούν στην ενότητα και που σε πείσμα των χαμηλών ποσοστών εκπροσώπησης γυναικών στα τοπικά αιρετά όργανα, να δημιουργήσουν μία δυναμική ενότητας που θα αφήσει το αποτύπωμά της στην περιοχή.