خطرات جانی و مشکلاتی که درمسیرمهاجرت به اروپا پناهجویان افغان را تهدید میکند

دچار شدن به امراض، گرسنگی، تشنگی، آدم‌ربایی، شکنجه، تهدید، تحقیر، سرقت پول، تجاوزاز جمله  مشکلات و خطرات فراوانی است که پناهجویان افغان در مسیر مهاجرت خود به اروپا به آن مواجه می شوند و باعث مرگ و بیچاره گیهای ایشان میگردد.

شهروندان افغانستان در مسیر مهاجرت غیرقانونی خود به کشورهای مختلف اروپایی با مشکلات و خطرات فراوانی؛ مانند مریضی، گرسنگی، تشنگی، آدم‌ربایی، شکنجه، تهدید، تحقیر، سرقت، تجاوز و غیره مواجه شده و حتی در معرض خطر مرگ قرار می‌گیرند.

گل آقا سید مراد دوتارنوازی که یکجا با 310 تن از هموطنان افغانستانی خویش به اقامتگاه موقتی تیم جستجو و نجات تانری ویردی در اولوسوالی دوغوبایزید ولایت آغری انتقال داده شده اند. در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری آناتولی قصه مهاجرت خود را چنین حکایت کرد

"پس از ورود به خاک ایران عده یی از پناهجویان به امراض مختلفی مبتلا شدند. در این کشور همچنین مورد آزار و اذیت قرار گرفتیم. یکی از اطفال مهاجرین افغان در مسیر اولوسوالی سراوان ولایت  سیستان و بلوچستان ایران فوت کرد که جنازه وی را همانجا دفن کردیم.

طولی نکشید که با جسد یکی دیگر از آوارگان افغان مواجه شدیم. وی بدون خاکسپاری زیر سنگی رها و خشک شده بود. خیلی وحشت زده شدیم. البته این جسد را نیز دفن کردیم. مسیر بسیار خطرناکی بود. ساعت ها پیاده روی کردیم و با مشکلات زیادی مواجه شدیم".

عزیزالله رستاقی از ولایت تخار در شمال افغانستان نیز حملات طالبان و داعش و درگیری آنها با نیروهای امنیتی کشورش را عامل فقر، تنگدستی، بی ثباتی و فرار جوانان دانست و توضیح داد:

"پناهجویان مسیر بسیار سختی را در ایران طی می‌کنند. عده یی زیادی از شهروندان افغانستان در این راه کشته یا در اثر شرایط بد بد صحی جان خود را از دست میدهند. تشنگی و گرسنگی از دیگر عوامل مرگ و میر آنها در این مسیر است. 

همچنان پناهجویان افغان هنگام عبور از پاکستان به خاک ایران نیز، با خطرات و تهدیدات زیادی مواجه میشوند. خودم شاهد منظره دلخراشی بودم؛ اجساد چند تن از هموطنانم زیر درختی رها و اطراف آن‌ها سنگ گذاشته شده بود".

دخترا جوانی که نخواست نامش ذکر شود هم از طی کردن یک مسیر بسیار پرخطر خبر داد و اظهار داشت:

"با تحمل سختی های بسیاری، خود را به ترکیه رسانیده ام. پس از ترک خانه، خبری از پدر و مادرم ندارم. هنوز نتوانستم با آنها تماس بگیرم. در ترکیه به ما رسیدگی خوبی میشود. پولیس، سربازان، انجمن های خیریه و مردم رفتار خوبی با ما دارند. در جستجوی فرصتی هستیم تا زندگی آرامی داشته باشم و به تحصیلاتم ادامه داده بتوانم".