طبق مستند «جستجوی خودم» توسط رادیو دنمارک، که آزار و اذیت روانی اطفال را رمزگشایی می‌کند، سیا آزمایش‌هایی را روی 311 طفل دنمارکی انجام داد

ادعا شده بود که سازمان اطلاعات مرکزی ایالات متحده آمریکا(سیا) از اطفال بی‌سرپرست در آزمایشات روانشناسی در دنمارک استفاده کرده است.

پر ونیک با ادعای اینکه اویکی ازآن اطفال است که  در طفلی در آزمایشات شرکت کرده است، ادعا کرد که او را روی چوکی با الکترودهای متصل قرار داده و مجبور به گوش دادن به صداهای بلند و نازک کرده‌اند.

تاکید شد که مطالعات در دهه 1960 آغاز شد و آزمایش‌ها شفاخانه  شهری در زیرزمین در کپنهاگن، پایتخت دنمارک انجام شد.

در این مستند به این نکته اشاره شد که رضایت اطفال برای انجام آزمایش‌ها گرفته نشده و با این وعده که «اتفاقات خنده داری روی خواهد داد» با فریب آنها را به زیرزمین بردند.

هدف از این آزمایش این بود که مشخص شود آیا طفل دارای ویژگی‌های امراض روانی است یا خیر.

ونیک، تجربیات خود را چنین شرح می‌دهد: "این بسیار ناراحت‌کننده بود. این فقط داستان من نیست، داستان بسیاری از اطفال است."

به گفته ونیک و آرشیف ملی، این پروژه توسط یک سرویس مراقبت‌های صحی ایالات متحده که از صندوق ایکولوژی انسانی که به نمایندگی از سازمان سیا حمایت می‌شد، تامین مالی میشود.

در حالی که به اطفال در طول یا بعد از تحقیق گفته نشد که آزمایش‌ها برای چیست، پایان‌نامه‌ای که جزئیات این مطالعه را توضیح می‌دهد توسط دکتور روانی دنمارکی Find Schulsinger در سال 1977 منتشر شد.