Հակաիսլամական խոսքերը նպաստում են միայն ԻՇԻՊ-ին

Նախագահական խոսնակ Իբրահիմ Քալընի շաբաթական գնահատումներն ենք փոխանցում:

Մուսուլմաններ եւ արւեմտյան երկրները, Սիրիա, Իրաք, Սոալիում, եւ Ֆրանսիա կամ էլ Բելգիայում, ԻՇԻՊ եւ Ալ-ղաիդաի եւ նման ահաբեկչական կազմակերպությունների վերացման համար պետք է միասին աշխատեն:

Անկարա եւ Ստամբուլում հարձակումներից հետո, ահաբեկությունը կրկին հարվածեց, այս անգամ Բրյուսելում: Այս ամենը ցույց տվեց, որ ամեն տեսակի ահաբեկության դեմ պայքարում միասին քաղաքականություններ անհապաղ պետք է մշակենք: Այս վերջին ստոր երեք հարձակումներից պետք է դասեր քաղենք:

Նախ եւ առաջ պետք է ԻՇԻՊ-ի հանդեպ ռազմավարությունը վերանեյել: Անկասկած, այս վտանգը պետք է ոչնչացնել: Մուսուլմաններ եւ արեւմտյան երկրները, ԻՇԻՊ եւ Ալ-ղաիդայի եւ նման ահաբեկչական կազմակերպությունների դեմ պետք է պայքարել Սիրիայից սկսած Իրաք, եւ աշխարհի տարբեր վայրերում: Սակայն, ներկայիս ռազմավարությունում – առաջնիկա ԻՇԻՊ-ի Սիրիա եւ Իրաքում թիրախներին հարվածելուն ուղված – ԻՇԻՊ-ի Սիրիա, Թուրքիա, Եվրոպա եւ ԱՄՆ-ում հարձակումներին կանխելու դեմը չառան:

Սիրիայում պատերազմը շարունակում սննել ԻՇԻՊ հրեշին: Այս պատերազմի շարունակմանը թույլ տալուց, ԻՇԻՊ ահաբեկության ավելին արյունալի լինելու վիճակի է բերելու: ԻՇԻՊ-ի ներկայիս ցանց եւ ազդեցիկ լինելը, Սիրիայում պատերազմ եւ Իրաքում խորին քաղաքական եւ անվտանգության խնդիրների պատճառով է հասել: ԻՇԻՊ-ի ահաբեկությունը պետք է, որ մեզ այս իրականությունից հեռու չպահի: Սիրիայում Բաշար Ասադի վարչակարգը սպանել է 400.000-ին մոտ մարդ, որ որեւէ ահաբեկչական կազմակերպության սպանածներից շատ շատ բարձր քանակ է: Ասադի վարչակարգը, նաեւ միլիանավոր Սիրիացիների բերեց գաղթականի վիճակի: ԻՇԻՊ-ի դեմ պայքարում, այս սարսափելի իրականությունը պետք չէ, որ անտեսել:

Հակասող կերպ, Ասադի վարչակարգին տրված Ռուս-Իրանական աջակցությունը, ԱՄՆ-ի 2003-ի Իրաքի գրավում եւ Ասադին ներկայիս աջակցությունը, իր իրականության համար իրավասության աղբյուր համարող ԻՇԻՊ-ին է սննում:

Երկրորդը, ահաբեկչի լավն ու վատը չի կարող լինել: Էթնիկական, կրոնական կամ էլ քաղաքական պատճառներին առանց նայելու, ահաբեկությունը ամենուր ահաբեկություն է: Փարիզ եւ Բրյուսելն հարվածած ԻՇԻՊ-ը ահաբեկչական կազմակերպություն համարել, սակայն Անակարայում երկու հարձակում իրականացրած ՊԿԿ-ին ահաբեկչական կազմակերպություն չհամարելը, ոչ խելքին էչ էլ բարոյականությանը մոտ է:

ՊԿԿ-ի Սիրիայում ԻՇԻՊ-ի դեմ պայքարը պետք է որ նրանչ չիրավացնի:

Անկարա եւ Ստամբուլում վերջին հարձակումներում երեւում է, որ ԻՇԻՊ եւ ՊԿԿ-ն, հակառակ գաղափարախոսական-քաղաքական տարբեր հատվածներից լինեն թեեւ, Թուրքիայի դեմ միանում են:

Այս իրավիճակում, ահաբեկության դեմ պայքարում փոխադարձ տեղեկությունների փոխանցման կարեւորությունն է առաջ գալիս: Ինչպես, որ առաջ եկավ եւ պարզվեց Բելգիայի հարձակումից հետո, որ Թուրքիան իրենց, մահապարտներից Իբրահիմ ալ-Բակրաուլիի մասին տեղեկացրել է, որ նա օտարազգյա ահաբեկիչ զինվոր:

Եվրոպացի եւ ամերիկացի իլսմաֆոբիստները, վերջին հարձակումները հակաիսլամական մոտեցումներով իրենց շահերի համար սկսեցին չարաշահել:

Մուսուլմանները շարունակում են անիծել ԻՇԻՊ-ը: Երբ ահաբեկչական հարձակում է լինում, այդ ժամանակ մուսուլմանները պոտենցիալ կասկածյալ են դառնում: Սակայն նման բան երբ գերմանացիների նեո-նացիստականներն են, կամ Անդրես Բրեվիկի հարցում նորվեգացիները, նման իրավիճակ չի առաջանում: Կամ էլ՝ Քու Քլուխ Քլան եւ Թիմոթի ՄաքՎեիգի նման:

Եվրոպացի եւ ամերիկացի ահաբեկիչներն իրենց կրոն կամ էլ մշակութային ինքնությունները կամ էլ որեւէ առանց ռեֆերանսի, մոտեցման են հանդիսանում: Կարճն ասած, ԻՇԻՊ-ի ահաբեկությունը եւ իսլամաֆոբիան, մեկը մյուսին են սննում:

Քաղաքական, տնտեսական եւ հանրային հետազոտությունների հիմնադրամ SETA-ի կողմից հրապարակված զեկույցներից մեկում պարզվում է, որ եվրոպայում իսլամաֆոբիկ զեկույցները, եվրոպայում հակաիսլամական մոտեցումները զարգանում են: Ճիշտն ասած դա երեւում է նաեւ ԱՄՆ-ում: